Guillermo Simón
Marina. Óleo sobre aluminio. 100×100 cm. 2018
Na pintura de Guillermo Simón (Villaviciosa 1968) hai un interese especial pola evocación máis que pola representación, sempre hai unha invitación á memoria do espectador para que cada quen poida extraer interpretacións diferentes. Esta colección está inspirada nos cantís da costa asturiana, onde os accidentes xeográficos e xeolóxicos non son máis que un aspecto que nos mostra a alma da paisaxe. A observación dos cantís tradúcese nunha xeoloxía abstracta protagonizada pola mancha, a luz, a sombra e o claroscuro, nunha especie de enerxía licuada. Dalgunha maneira estes cadros evocan os misterios das forzas indomables da natureza e son testemuña pictórica e expresiva de todo o que non se pode expresar con outros medios: o correr do aire, a ondulación do mar, a tormenta que impulsa a embestida das ondas. contra o penedo, a tensión entre o que xorde, o que desaparece e o novo que aparece. Porén, o verdadeiro motivo da pintura de Guillermo Simón non é o mar e os cantís do seu vital Cantábrico, senón a propia pintura. Todo o demais é a máscara que xustifica a linguaxe da pintura, que é autónoma e independente. “Os meus cadros son unha metáfora do fugaz, do estoupido dunha onda, do imprevisible, da importancia do azar na pintura e na existencia, do irrepetible de cada momento”, explica a artista.
Galería Metro
info@galeriametro.com
649 610 287
www.galeriametro.com
Visita a obra en: Rosalía de Castro, 38